વાગે વૃંદાવનમાં વાંસળી રે

વાગે વૃંદાવનમાં વાંસળી રે ઊભો ઊભો વગાડે (ક હા)ન;

નાદે વેધી મુનિવર પાંસલી રે નવ રહી કોને સાન. વાગે૦

તરુની શાખાઓ ઝૂમી રહી રે, ચરણે નમવાને કાજ;

વેલી વૃક્ષ સાથે ઝૂલી રહી રે, (૨)

ભાગ્ય અમારાં આજ ! વાગે૦

જમનાનીર ચાલે નહીં રે, મૃગમન મોહ જ થાય;

પંખી માળામાં હાલે નહીં રે, (૨)

નાદ સુણી ન રહેવાય. વાગે૦

વાછરૂં કાન દઈ સાંભળે રે, કરે નહીં પયપાન;

ગાયો ગાળા તોડી તહાં પળે રે, (૨)

નાદ સુણવાને કાન. વાગે૦

ફૂલ્યાં કમળ જળ ટાટડી રે, દીસે ઉદીઓ છે ભાણ;

શંકર સમાધિ મેલી રહ્યા રે, (૨)

થયું જગતને જાણ. વાગે૦

કાને પડીઓ તે વ્રજનારને રે, વ્હાલાજીનો રે નાદ;

સાંભળતા તજી નિજ ધામને રે, (૨‌)

ધાઇ ગયા સૌ સાથ. વાગે૦

લીલા કેવી કુંજધામની રે ! પવન થયો ગતિભંગ;

દેવતા વૃષ્ટિ કરે પ્રસન્ન થઇ રે (૨‌)

દેખી વ્રજનો ઉમંગ. વાગે૦