તિલક કરતાં ત્રેપન થયાં

તિલક કરતાં ત્રેપન થયાં,

ને જપમાળાનાં નાકાં ગયાં,

તીરથ ફરી ફરી થાકયા ચરણ,

તોય ન પોહોંચ્યો હરિને શરણ.

કથા સુણી સુણી ફૂટ્યા કાન,

તોય અખા ન આવ્યું બ્રહ્મજ્ઞાન.

એક મૂરખને એવી ટેવ,

પથ્થર એટલા પૂજે દેવ,

પાણી દેખી કરે સ્નાન,

તુલસી દેખી તોડે પાન.

એ અખા વડું ઉતપાત,

ઘણા પરમેશ્વર એ ક્યાંની વાત ?

દેહાભિમાન હૂતો પાશેર,

વિધ્યા ભણતાં વાધ્યો શેર;

ચર્ચાવાદમાં તોલે થયો,

ગુરુ થયો ત્યાં મણમાં ગયો;

અખા એમ હલકાથી ભારે હોય,

આત્મજ્ઞાન મૂળગું ખોય.