ધન્ય તું ધન્ય તું રાયરણછોડજી

ધન્ય તું ધન્ય તું રાયરણછોડજી ! દીન જાણી મુંને માન દીધું,

નહીં મુજા જોગ તે ભોગ મેં ભોગવ્યા, આજા અંબરીષથી અધિક કીધું

— ધન્ય. ૧.

કનકને આસને મુજને બેસાડિયો રુકામિણી વચને તે હાથ સાહતાં;

હેત આણી હરિ ચરણ તળાસતાં, ખટરસ ભોજન ખાંતે

— ધન્ય. ૨.

બાળપણા તણો સ્નેહ નવ વિસર્યો, મિત્ર મોહન તણી પ્રીત સાચી,

હેતથી હળીમળી, માન દીધું મને, રંક બેસાડિયો કનક માંચી.

— ધન્ય. ૩.

ધન્ય ધન્ય કૃષ્ણજી ! સંતસેવા કરી, ધ્યાન ધરતો હું નિજદ્વાર આવ્યો;

રત્નજડિત મણિ, ભુવન શોભા ઘણી, દૈવ શું દ્વારિકા આંહી લાવ્યો ?

— ધન્ય. ૪.

કનકની ભૂમિને રત્નના થાંભલા, અર્કની જોત ઉદ્યોત દીસે;

ખાન ને પાન વિહાર સ્થાનક ઘણાં, કામની નિરખાતા કામ હીસે.

— ધન્ય. ૫.

સપ્ત નવ વરસની, દીઠી ત્યાં સુંદરી, નારી નવજોબના બહુ રૂપાળી;

સોળ શણગાર તે, અંગ સુંદર ધર્યા, દેવ વિમાનથી રહ્યા નીહાળી.

— ધન્ય. ૬.

સહસ્ર દાસી મળી, નાર વીંટી વળી, કામની કંથની પાસ આવી;

સ્વામી રે સ્વામી ! હું, દાસી છું તમતણી, ચાલો મંદિરવિષે પ્રેમ લાવી

— ધન્ય. ૭.

ગોમતી સ્નાન કરી, કૃષ્ણજી નિરખિયા, પુણ્ય પ્રગટ થયું પાપ નાઠું;

તે થકી સમૃદ્ધિ આ, સકળ તે સાંપડી, મટી ગયું આપણું ભાગ્ય માઠું

— ધન્ય. ૮.

કૃષ્ણ કહેતાં તે, નિજધામ પધારિયા, નવલ જોબન થયા નરને નારી;

વિનતિ ઉચ્છારતાં, રજની વીતી ગઈ, નરસૈંના સ્વામીની પ્રીત ભારી.

— ધન્ય. ૯.